Poeta, satyryk burmistrz, rajca

400-LECIE ŚMIERCI SEBASTIANA KLONOWICA

29 sierpnia Roku Pańskiego 1602 zmarł w Lublinie Sebastian Fabian Klonowic – Acerna, poeta, satyryk, pisarz sądu miejskiego, ławnik, wójt, burmistrz, wreszcie dożywotni lubelski rajca. Dziś odbędą się uroczystości uczczenia czterechsetletniej rocznicy śmierci tego wielkiego lublinianina o wielkopolskich korzeniach.

Andrzej Molik

534 89 87

Każdy kto idąc od Bramy Krakowskiej wkracza na Rynek Starego Miasta nie może nie dostrzec pierwszej po lewej kamienicy z czterema sgraffitowymi medalionami na fasadzie. Na jednym z nich – obok Wincentego Pola, Biernata z Lublina i Jana Kochanowskiego – widnieje popiersie Sebastiana Klonowica. Kiedyś tę dekorację powstałą tuż przed II wojną uzupełniał biegnący na fryzie nad parterem napis: „Dom ongi Sebastiana Klonowica, autora ‚Flisa'”. Zmazany w 1954 r. podczas słynnego pacykowania Starego Miasta na X-lecie Polski Ludowej, dopiero ostatnimi czasy powrócił w postaci tablicy pamiątkowej na kamienicę, która w drugiej połowie XVI w. była własnością imć Sebastiana.

Twórczość Klonowica (Klonowicza) wciąż czeka na solidne opracowanie, bo brak zarówno źródłowej biografii poety, jak i pełnego wydania jego dzieł. Pisał po łacinie, tak jak w przypadku debiutanckiego (nie licząc przekładu łacińskiego katalogu królów Janickiego) poematu „Philitron” z 1582 czy późniejszej o dwa lata „Roxalanii” oraz po polsku, jak w przypadku poematu krajoznawczo-obyczajowego „Flis, to jest spuszczenie statków Wisłą” czy satyry „Worek Judaszów” (1599 i 1600). Wsławił się też cyklem epicedialnym „Żale nagrobne”, gdzie w 13 elegiach żegnał Jana Kochanowskiego.

O ile ta dzieła pozostają dziś trochę zapomniane, to wręcz nie wypada zapominać o zasługach Klonowica dla Lublina. Nie dosyć, że był tu pisarzem sądu miejskiego, ławnikiem (1583), wójtem (1592), dożywotnim rajcą (1594), co pozwoliło mu czterokrotnie być kwartalnym burmistrzem, to miasto nasze wciąż gościło w jego pisarstwie (także urzędowym). Jemu właśnie zawdzięczamy opis wielkiego pożaru Lublina z 1575 r., jemu – dzięki dedykacji do „Philitrona” – wiadomość, że już pod koniec XVI w. w naszym mieście działało stowarzyszenie literackie. Lublin był obecny w „Żalach nagrobnych”, a w „Roxalanii” spotykamy wręcz fascynujący opis zaczynajacy się od słów: „Moskwa i Litwa, co dadzą ich kraj,/ Wnet do Lublina przywożą gromadnie,/ Co tylko w świecie przydawać się daje,/ Tutaj wszystkiego dopatrzysz się snadnie.” Pochowany został poeta-burmistrz w farze św. Michała, skąd po jej zburzeniu tablicę pamiątkową przenisiono do lubelskiej katedry.

Dobrze się zatem stało, że z okazji 400-lecia śmierci Klonowica odbędą się godne jego pamięci uroczystości zorganizowane przez władze miasta, Lubelski Oddział Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, Wydawnictwo Norbertinum i Ośrodek Brama Grodzka – Teatr NN. Rozpocznie je o godz. 9 ogłoszenie obchodów na sesji Rady Miejskiej. O godz. 12.30 w kościele Dominikanów odbędzie się msza św. w intencji wielkiego lublinianina. Godzinę później radni i uczestnicy przejdą uroczyście z ratusza na Rynek, gdzie o 13.45 złożą kwiaty pod tablicą pamiątkowa przy kamienicy Klonowica – Acerna. Całość zamknie o 14.00 spotkanie w Trybunale Koronnym. Po powitaniu przez prezydenta Andrzeja Pruszkowskiego, Józef Zięba, prezes Lubelskiego Oddziału SPP wygłosi referat „Poeta-Burmistrz – słowo o życiu i twórczości” a Witold Dąbrowski z Teatru NN odczyta fragmenty utworów Sebastiana Fabiana Klonowica – Acerna.

Kategorie:

Tagi: / / /

Rok: