Pogodnie o śmierci
Sam twórca i reżyser tego przedstawienia Jerzy Satanowski nazywa je raczej projektem scenicznym bądź muzycznym i rzeczywiście, rzecz umyka klasyfikacjom. Jest rodzajem teatru muzyki z dwójką wykonawców i towarzyszącym im zespołem. Na dodatek niełatwy spektakl „Zanim będziesz u brzegu” dotyka spraw ostatecznych, bo jego głównym i jedynym bohaterem jest śmierć utrwalona w utworach poetyckich, od słynnych „Trenów” Jana Kochanowskiego poczynając. Nie jest to jednak widowisko ponure, bo takiego zapewne widzowie by nie zaakceptowali, a przecież wszędzie, gdzie sopocki Teatr Atelier je przywozi, gromadzi komplety publiczności i tak było w sobotę w Sali Nowej Centrum Kultury.
To dzięki kulturze wykonawców, Hanny Banaszak i Mirosława Czyżykiewicza, oraz zróżnicowanej muzyce Satanowskiego jest ono zadziwiająco pogodne. Śmierć została tu oswojona, co najwyżej godna drapieżnej interpretacji w czym specjalizuje się Czyżykiewicz, który okazał sie też wcale zdolnym recytatorem. Pani Jazz, jak kiedyś nazwałem Hannę Banaszak, używa innych środków. Jest liryczna, refleksyjna, wyciszona i tylko w duetach – takich jak „Ballada o paniach minionego wieku” Villona (uważam, że Jacek Popiołek, stylując się na Weilu, napisał do niej lepszą muzykę, gdy Teatr Gong 2 wystawiał ongiś Villonowy „Testamentu”) – uruchamia górne rejestry głosu i potrafi mocno zakcentować swą rolę we wspólnym śpiewie.
Nie powinno się przy ocenach kierować jakimiś osobistymi powodami, ale tak się nieszczęśnie, a może i na sczęście złożyło, że pewien plenerowy koncert, na którym śpiewała Pani Hanna, był ostatnim w życiu bliskiej mi osoby, co też zostało utrwalone na ostatnim jej zdjęciu (piosenkarka przysiadła obok na widowni podczas próby). Kiedy podczas sobotniego spektaklu powrócił ten obrazek i przywrócił pamięć o ówczesnym naszym wspólnym zachwycie dla talentu Hanny Banaszak, całe przesłanie „Zanim będziesz u brzegu” podziałało jak katharsis. I za to będę zawsze artystce, jej partnerowi, a także twórcy przedstawienia wdzięczny.
Andrzej Molik
Kategorie: Kurier Lubelski / Recenzje
Rok: 2001