Pytania tancerki

III Międzynarodowe Spotkania Teatrów Tańca

Desiree Delauney – Holandia

Oglądanie Desiree Delauney to czysta przyjemność. Nienaganna technika, nieprzeciętna sprawność pozwalająca tak operować ciałem, że ma się uczucie, iż tancerka płynie w przestrzeni, wzlatuje nad horyzont, no, i te długaśne nogi wysmuklone dodatkowo w tanecznym pas, nogi, które robią takie wrażenie, że aż zawłaszczono je na plakat lubelskich Spotkań Teatrów Tańca. A przy tym wszystkim subtelność, delikatność, kruchość… Można odnieść wrażenie, że obcuje się z piękną figurką baletnicy wycyzelowaną z miśnieńskiej, królewskiej porcelany, i że ta, czarodziejską mocą sztuki najwyższych lotów ożyła i zatańczyła.

Ale najważniejsze, że Desiree potrafi te wszystkie walory wykorzystać. Tworzy spektakl klarowny i nacechowany wewnętrzną mocą, choć dla niektórych może nazbyt długi. Jej „Variations sur le soupir” powstały z młodzieńczej fascynacji „Umierającym łabędziem” Michaiła Fokina, baletową miniaturą z I aktu „Karnawału zwierząt” Saint-Saensa (jego suity) wykonywaną do dziś. A swoją drogą, to już drugie przedstawienie na tym festiwalu, które sięga do choreografii z pierwszej dekady XX wieku. Rosjanie z Teatru „Iguan” inspirowali się Niżyńskim. Baletowa klasyka wraca zatem w nowoczesnym przetworzeniu i przynosi to ciekawe efekty.

W – jeśli dobrze tłumaczę tytuł – „Wariacjach na temat westchnień”, artystka po każdej części spektaklu zastyga na proscenium i rzeczywiście wzdycha i kieruje wzrok w stronę widowni. Wydaje się, że zadaje nam pytanie: – Czy ta wersja mych poszukiwań zadawala was, podoba się? I rozpoczyna kolejną próbę, pozbywając się ciężaru kostiumu, odrzucając kolejne jego warstwy. Jakby dążyła do momentu najwyższej prostoty i skrótu, tanecznej syntezy. A że towarzyszą temu tajemnicze wizje videoinstalacji, całość osiąga wymiar tanecznego misterium. Kiedy po najkrótszej, esencjonalnej próbie – etiudzie tancerka narzuci na ramiona czarną tunikę i niespodziewanie zaśpiewa, brzmi to – a treść słów nie są tu tak ważna – jak pieśń triumfu, zwycięstwa sztuki. Zaiste był to jej sukces.

Andrzej Molik

Desiree Delauney – Holandia. Variations sur le soupir. Choreografia – Desiree Delauney, video – Boris Gerrets. Prezentacja w Sali Nowej CK 12 listopada’99.

Kategorie: /

Tagi: /

Rok: