Wiadomość niezwykła
Wczoraj, 15 kwietnia, Jan Kondrak, współtwórca i senior Lubelskiej Federacji Bardów, akurat – co bez wątpienia było przypadkiem – tuż przed powrotem do kraju ciała bohatera tej opowieści pośród 34 ofiar tragedii pod Smoleńskiem i rozpoczęciem kolejnej ceremonii żałobnej na Okęciu, rozesłał do starych znajomych i mediów (rozróżnienie znaczące) widomość wprost niezwykłą. Tytuł maila brzmiał: Żałobnie ale. A oto treść:
„Witajcie
Poniżej macie list do mnie rzecznika Dowództwa Wojsk Lądowych. Dałem zgodę. Możecie sprawdzić na podanej niżej stronie DWL jaki montaż zdjęć zrobili pod tę piosenkę. Wszystko pamięci ich dowódcy, gen Tadeusza Buka. Pozdrawiam Jan Ko”.
—– Original Message —–
From: Rzecznik DWLąd
To: janko8@poczta.onet.pl
Sent: Wednesday, April 14, 2010 11:06 AM
Subject: Prośba o wykorzystanie utworu
“Szanowny Panie,
w nawiązaniu do naszej rozmowy telefonicznej, zwracamy się z prośbą o wyrażenie zgody na bezpłatne wykorzystanie utworu Pana autorstwa „Piosenka w samą porę” z płyty „Imperium”, Lubelskiej Federacji Bardów jako podkład muzyczny w prezentacji wspomnieniowej o tragicznie zmarłym Dowódcy Wojsk Lądowych. Materiał byłby zamieszczony na naszej stronie internetowej Dowództwa Wojsk Lądowych (www.army.mil.pl) przez okres ok. dwóch tygodni. W prezentacji zostaną zawarte informacje: autor, tytuł utworu i nazwa zespołu, oczywiście jeżeli życzy Pan sobie innej treści zamieszczonych informacji to proszę o przesłanie treści.
Z poważaniem
__________________________________________
kpt. Piotr WALATEK
Wydział Prasowy Dowództwa Wojsk Lądowych
Warszawa”
Uwielbiam Piosenkę w samą porę. Mogę dać tego wiele dowodów, w tym odkrytą nagle dzięki Internetowi, zapomnianą recenzję z koncertu LFB w Lubelskiej Filharmonii już w roku – daj Boże! – 2002. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, wiem to doskonale, że podobnie jak całe szeregi piosenek wspaniałych lubelskich bardów, jest to utwór niszowy, nieobecny na falach popularnych stacji, listach przebojów lub w – tu Boże Ci dzięki! – dyskotekach. Dlatego zastanawiam się, co sprawiło, że żołnierze, podwładni generała, uznali, iż ta piosenka będzie najlepszą ilustracją wspomnień o dowódcy, który – jak napisano tej nietuzinkowej postaci – sam mówił o sobie, że „jest prostym chłopakiem z kielecczyzny”?. Czy to oni, nie wiadomo skąd znając fascynujący poetycki tekst Kondraka, uznali, że jego przywołaniem sprawiliby uwielbianemu szefowi przyjemność? A może usłyszeli wypowiedziane kiedyś w jakimś nostalgicznym momencie przez niego wyznanie, że to piosenka, którą darzy szczerym sentymentem? Tylko skąd znał ją On? W każdym razie, po przeczytaniu trzech zdań z – po żołniersku prostych a wzruszających – wspomnień o generale Tadeuszu Buku: „Nie pasował do utartych schematów. Twardy, surowy żołnierz i zarazem erudyta cytujący Norwida, władający swobodnie językiem angielskim oraz łaciną klasyczną. Wpisywał się w definicję człowieka renesansu.” , wiem, jestem tego pewien, że Tadeusz Buk znać ją musiał.
Każdy, kto czyta niniejsze słowa, może ją poznać także – klikając na wskazany internetowy adres. Ale czy wszyscy? Ponieważ ten blog staje się coraz bardziej poetycki dzięki … – tu zmilczę, bo Ona, Poezja to wie – pozwolę sobie przytoczyć słowa Janka Kondraka, dodając, że piękna muzyka to także jego dzieło.
Piosenka w samą porę
Pozwól odejść już
Że nie całkiem zechciej wierzyć
Pozwól odejść już
Najlepszemu z twych żołnierzy
Miejsce w szyku znam
Żołnierz mieszka w czasie przeszłym
Gdy w swojej roli ma trwać
Tam we mnie obłoki
Obłoki gęstnieją
Tam dzban przepełniony lekko się chyli
Tam para danieli przykrywa się knieją
Noc wróży z nocnych motyli
Na mnie już pora
Nim słowo za ciasne
Nim gest za obszerny
Nim karta znaczona
Nim zimna koszula obejmie całunem
Tę chwilę co w nas
Jak ikona
Tam we mnie granica
Granica zacicha
Tam grobla mizerna nadmiaru nie zbiera
Tam strażnik zakłada łach przemytnika
Noc wróży z ręki dżokera
Na mnie już pora …
Pozwól odejść już
Że nie całkiem możesz wierzyć
Pozwól odejść już
Najlepszemu z twych żołnierzy
Miejsce w szyku znam
Moje miejsce w czasie przeszłym
Gdy w swojej roli mam trwać
Na mnie już pora …
I najważniejsze:
Cześć Twej pamięci, Generale!
Kategorie: Moliqultura Osobista
Rok: 2010